Kennis van helen is een documentaire over Tibetaanse geneeswijzen, die volgens de behandelde zieken uiterst effectief zijn. De film wordt een week eerder uitgebracht dan Die Salzm Zoek ook in oudere boeken of boeken die niet meer in de boekhandel beschikbaar zijn. De Kennis van Nu 5,912 views. 7:47 De slimste manier van vragen stellen . Helen Parkhurst, Natuurkunde Project - Duration. Doel is het belang aantonen van de Tibetaanse geneeskunde voor de preventie en behandeling van eigentijdse ziekten. De farmacologische en medische beweringen zijn moeilijk te toetsen maar de indruk dat bepaalde commercie. Bij sommige verklaringen uit de woordenlijst kan men een vraagteken plaatsen: p. Nirvana' zou letterlijk (!) 'verdwijnen' betekenen? Bevat veel zwart- witte en een katern kleurenfoto's, uitvoerige literatuurlijst, informatie over auteurs en gesprekspartners, dankwoord. Tevens zijn adressen van Tibetaanse artsen, klinieken en medische instituten opgenomen. Kennis van helen door Alix Royer (Boek) Taal: Nederlands Uitgave: Emst, 1997 ISBN: 90-71886-10-7. Ze vormt een vroege vriendschap met Helen Burns die zullen sterven aan tuberculose. Dood van Helen's tenminste, transformeert de school in een meer bewoonbaar plaats. Het boek is samengesteld naar de gelijknamige documentaire film (voorgedragen voor een Oscar- nominatie 1. Bovendien is er een CD uitgebracht met Tibetaanse gebeden en mantra's voor meditatie en ontspanning. Collageachtig omslag met foto's in kleur en zwarrt- wit. Gedrukt op glad papier, tamelijk kleine letter. Thompson, de grondlegger van “Verbal Judo”. Het gaat over effectief communiceren. Dat op zich zou al een prachtig onderwerp zijn om over te schrijven, maar de reden dat ik dit aanhaal is omdat hij een paar mooie dingen schreef over lesgeven. Allereerst schrijft hij als definitie dat lesgeven het proces is van het mensen brengen van dat wat ze weten, naar dat wat ze niet weten. Hij voegt hier aan toe dat mensen er meestal van uitgaan dat een goede leraar zijn materiaal meester is, vervolgens voor een groep gaat staan en het dan presenteert. Als de student het niet snapt, faalt hij. Effectief lesgeven echter, begint als een leraar zijn publiek kent en begrijpt en start waar zij staan om ze vervolgens ergens te brengen waar ze nog niet zijn. Empathie is hierbij de kern: Zie het publiek zoals zij zichzelf zien en haak dan aan. Hij schrijft vervolgens dat het ware doel van lesgeven het verruimen van de geest is, iets dat onmogelijk is als iemand niet gemotiveerd is. Er zijn talloze manieren om iemand te motiveren, maar het onderliggende principe is hetzelfde: Schep verwachtingen. Zoals ik het lees is het: Loop naast je studenten, verdiep je in ze en in dat wat hen beweegt en maak inzichtelijk dat het ze wat oplevert om naast jou te blijven lopen wanneer jij verder loopt. Ik. Het is het vermogen om tegelijkertijd leraar en student te zijn: Terwijl ze empathisch hun kennis overdroegen, waren ze tegelijkertijd zelf aan het leren; Leren om beter te worden, als leraar en (een aantal van hen verdacht ik hier van: ) ook als mens. Het mooie van wederkerigheid is dat het tegelijkertijd gelijkwaardigheid met zich meebrengt. Ik geloof niet in autoritair lesgeven. Op mijn middelbare school had ik een leraar die dacht dat zijn strategie van leerlingen bang maken door tegen ze te schreeuwen en ze er ieder moment uit te kunnen pikken voor een plotselinge overhoring, gelijkstond aan goed leraarschap. Ja, het was altijd stil in zijn lessen, dat wel. Zijn leerlingen hadden ook nooit vragen aan hem, waardoor hij dacht dat het prima werkte wat hij deed. Het kwam niet in hem op dat we onze vragen niet stelden, omdat het doen alsof we het begrepen de weg van de minste weerstand was.(Ook nu, jaren later, staat zijn stijl van lesgeven me nog heel helder voor de geest, maar ik kan niet een onderwerp terughalen wat we in zijn les besproken hebben.)Wanneer ik zelf lesgeef, is gelijkwaardigheid een van mijn belangrijkste uitgangspunten: Als je leerlingen zich met jou kunnen verbinden (omdat je niet boven ze staat, maar naast ze), zullen ze sneller geneigd zijn om zich te verbinden met datgene wat je onderwijst. Bovendien voelen leerlingen dan dat ze geaccepteerd worden zoals ze zijn, omdat ze zich niet ondergeschikt hoeven te maken aan het gezag. Ze zullen makkelijker vragen stellen over de lesstof en/of kritisch zijn (wat wat anders is als sceptisch. Het eerste is belangrijk om iets onder de knie te krijgen, het tweede een teken van verzet). Ze weten immers ten eerste dat ze hun plaats niet hoeven te bevechten en ten tweede dat ze mijn autoriteit niet ondermijnen door dat te doen.(Mijn autoriteit is in deze: Weten dat ik weet wat ik doe, staan achter datgene wat ik over probeer te dragen en voelen dat ik de verantwoordelijkheid kan dragen voor dit proces en voor de groep. Het is meer een zekerheid gecombineerd met flexibiliteit, dan een star gegeven dat steeds opnieuw moet worden afgedwongen). Een goede les is voor mij een succesvolle samenwerking. Iets anders dat ik heel belangrijk vind als ik lesgeef, is de focus op dat wat positief is: Welke kennis is er al en hoe bouwen we dat uit? Welke vaardigheden heeft de leerling en hoe kunnen we die zo goed mogelijk inzetten? Lesgeven is werken met personen; met mensen met emoties en een geschiedenis en onzekerheden en behoeften. Hoewel kennisoverdracht het doel is, mag iemands persoonlijk functioneren daar niet aan ondergeschikt worden gemaakt. Lessen zijn ten alle tijde zo veilig mogelijk op fysiek, psychisch en emotioneel vlak. Er wordt opgebouwd, niet afgebroken. En het mag leuk zijn: Leren is leuk! Hoewel ik wel eens hoor van lezers dat ze het. Ik ben blij dat de dingen die hier staan als helpend worden ervaren, maar verwar het niet met hulp. Ik heb het al eerder geschreven: Samen Helen is geen vervanging voor wat goede hulpverlening voor je kan betekenen. Wat ik hier schrijf is een overdracht van dingen die ik heb geleerd (als slachtoffer, in de hulpverlening, in mijn opleiding, in mijn werk met slachtoffers en in het leven). Het zijn dingen die ik belangrijk vind en die ik graag over wil dragen. Omdat jullie geen fysiek en eender publiek zijn, zal het soms verschillen hoe nuttig mijn posts zijn. Met Momentum merkte ik dit bijvoorbeeld duidelijk: Voor mensen die nog niet ver zijn in hun proces, was het nogal wat om dit te lezen. Van anderen die dat wel zijn en van professionals kreeg ik als feedback dat het een goede blog is. Wat ik hoop is dat je niet in de weerstand gaat als je dingen leest waar je (nog) niks mee kunt. Misschien is het soms een brug te ver, maar weet dan dat ik heb gestaan waar jij staat en dat een van de redenen waarom ik schrijf wat ik schrijf, is dat ik weet hoe dat was. In Momentum schreef ik over mijn ervaringen bij Aikido. Aan het eind van die les gaf de leraar me samen met twee van zijn zwartebanders een spectaculaire demonstratie. Het was net een tot leven gekomen gevechtsfilm. Het zag er fantastisch uit. Zijn leerlingen vlogen van alle kanten de dojo door. Ik had natuurlijk boos kunnen worden, omdat ik wist dat ik alleen maar een simpele elleboogklem kon (waar ik verdorie keihard mijn best voor had gedaan) en goed kon vallen wanneer een ander m.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorWrite something about yourself. No need to be fancy, just an overview. Archives
January 2017
Categories |